XX. mendeko Euskararen Corpus estatistikoa

Testuingurua

Planoko bektore finkoetatik, bektore-ekipolentziaren bidez, bektore askeetara (oroitu hauek bi eragiketa mugaturekiko espazio bektorialen egitura dutela) iristen zen, eta haien planoa Vsub2 bidez irudikatzen.

Izan bidez Esub2 plano bat eta Vsub2 bere bektore askeez osaturiko espazio bektoriala.

Ikaslea ondoko honetaz gogoratu behar da: Esub2-ko A, B puntu ordenatuzko bikote bakoitzari, Vsub2-ko bektore aske bakar bat dagokio, bere ordezkaria AB bektorea izanik.

Hots, -tik Vsub2-rako aplikazio bat dago, honela mugatua:

Aplikazio honek ondoko hiru propietate hauek egiaztatzen ditu.

1. Baldin eta , orduan existitzen da puntu bakarra, ondoko hau kunplitzen duena.

2. Baldin

, bektore askeen arteko batuketaren arabera.

Orduan, Vsub2 espazio bektorialari elkartua dagoen plano afina Esub2 dela esaten da.

zeinuaren bidez idatziko dugu.

Geometria afin launean ondoko kasuok aztertu ziren: zuzenaren ekuazioa, puntuaren eta zuzenaren arteko elkartopa, bi zuzenen arteko egoerak: paralelotasuna, elkargunea...

Azterketa hori egiteko () erreferentzi sistema bat finkatzen zen, plano afineko 0 puntu finko batez eta Vsub2-ko (esub1, esub2) oinarri batez osatua.

Orduan ez ziren ikusi, ordea, distantzia, angelu-neurketa, azalera, azken kontzeptu hauetan plano metrikoaren bere-berea den neurketa idea sartzen bait da.

Bi bektoreren arteko biderkaketa eskalarretik lortutako distantzia euklidearrera mugatuko gara bakar-bakarrik.

Distantzia horrek sortuko du plano metriko euklidearra, plano euklidear soil-soilik esan ohi zaiona.